Stipt om 08h00 staan we aan de garage. Een kwartiertje later is Raoul, de mechanieker er en beiden rijden we met de Landrover de stad in, straat in straat uit, bergop bergaf. De man zit aan het stuur en rijdt met de grote en zware Defender alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Daarna rijdt hij zijn garage binnen en kruipt onder de auto. Ik hou een beetje mijn hart vast, een koppeling vervangen is veel werk maar gelukkig heb ik een reservestuk bij. Dan het verdict!
Koppeling blijkt gelukkig ok, de auto boet aan vermogen in omwille van de slechte diesel en nu reeds vervuilde filters. Door de brandstof van mineure kwaliteit hebben we een slechte verbranding en verliezen we, volgens Raoul, vermogen. Van daar ook de witte, blauwe en zwarte rookpluim die we bij het starten achter ons laten en menige omgeving hierdoor nog meer ongezond achter ons laten dan ze al is. We steken opnieuw alle dieselfilters, de luchtfilter had ik al vervangen in Uyuni en alle brandstof moet worden afgetankt. Hondertwintig liter naar de vaantjes! Duur grapje! Alles wordt netjes opgevangen in zowat elke bidon en schaal die de man heeft. De poort van de garage is open en de wagen trekt aandacht. Gemiddeld vier of vijf man loopt steeds in en uit. De jerrycans met Chileense diesel, 60 liter in totaal, wordt van ons roofrack afgeladen en in onze tank geheveld. De laatste restanten worden in een kom gegoten. Grote verwondering van alle aanwezigen. De Boliviaanse brandstof heeft een donkere, vieze kleur, de Chileense ziet er uit als water, kristalhelder. De mannen kunnen het niet geloven en één ervan doopt zelfs een stukje papier in de heldere vloeistof en ruikt eraan alsof hij niet wil geloven dat het diesel is. Grote verwondering! Het laatste restje gaat uiteindelijk in onze tank. Raoul geeft zo’n goede indruk dat ik hem verzoek alle oliën te vervangen, alle vloeistoffen na te kijken en aan te vullen en de assen te smeren. Voortijdig maar we hebben dan ook een helse route achter ons. Dit moet voldoende zijn om ons tot aan de Amerikaanse grens te brengen. De remmen worden nagekeken de achterste zijn op en dienen vervangen te worden. De afgescheurde beschermingsplaat van onze remschijf, door ons vastgemaakt met plastieken strips, wordt met stevige ijzerdraad vastgesnoerd en uit voorzorgsmaatregel wordt hetzelfde gedaan met de andere kant. De geknapte kabel van ABS en TC wordt terug aan elkaar gezet , resultaat af te wachten omdat we hiervoor kilometers moeten rijden voor reset. Ook de handrem dient te worden aangetrokken.
Ondertussen bezoeken Shana en ik een mobiel schooltje. Het idee dateert,een tien jaar terug, van een jonge Belg die een duwbare kar maakte met uitschuifbare panelen vol met educatieve spelletjes. Hiermee trok hij op gestelde tijdstippen van locatie naar locatie om op straat kinderen spelenderwijs te onderrichten. Het idee sloeg zó aan dat op de dag van vandaag vrijwilligers over zowat héél Zuid-Amerika hetzelfde doen. De reactie en geprikkelde nieuwsgierigheid van de kinderen is zo mooi om te zien!
Oh ja, nog even de was ophalen en verder ….. nada niente. Dan de wagen ophalen. Maar Raoul ondervindt wat moeilijkheden met de handrem. Morgen om 10h00 zal hij klaar zijn. Geen probleem, we vertrekken dan ietsje later. De wagen kan blijven staan waardoor we geen parking moeten betalen. Alle beetjes helpen!
Afgelegde afstand 0 km
Totale afstand 28387 km
Zet cursor op foto en klik < of > voor vorige of volgende.